Kent ile iktidar arasındaki ilişki çok ananevi bir meseledir. Öyle kolay kolay birbirlerini rahat bırakmaz ve hatta birbirlerini biçimlendirirler. Kentsel ve buna ilişkin sorunlara karşı geliştirilen talep ve protestoların zaman zaman iktidarı uğraştırabildiği ortada. Buna karşın iktidarın -ve tabii ki yoğunlaşmış hali olan devletin de kentlerin biçimlenmesinde etianliği giderek artıyor. Mesela doğanın yıllarca uğraşı ile şekillenmiş, insanı ile birlikte bir kültür, yaşama biçimi haline gelmiş Karadeniz'in üzerinden rant uğruna asfaldarla geçilebiliyor. Bununla beraber o yol binlerce tepkili fındık üreticisi tarafından saatlerce trafiğe kapatılabiliyor. Dönüşüm, yenileme diye yaşam alanlarımız sürekli mıncıklanırken; kentin sokakları bugün yaşanan ahlaksız savaşa karşı, cılız da olsa ses çıkarılabi-len yegâne yer halini alabiliyor.

Tamam, koca bir insanlık tarihinde güncel ama zayıf örnekler olabilir belki bunlar. Ama anlaşılan o ki iktidarın şekillendirdiği kentlerde dolaşabilmek, bir yer edinebilmek giderek zorlaşıyor. Para ve güvenlik, kutsal ayeder gibi her ortamda tekrar edilip duruyor. Nitekim Marx'm da dediği gibi paranın kendisi bir cemaat olduğundan, karşısında başka hiçbir cemaati kabul etmiyor.

Bugün, kentin tam da göbeğinde işler bu şekilde yürüyüp gidiyor. Ne mutlu bize ki artık bizim de, özellikle 'büyükşehir'lerimiz gayet iyi para ediyor. Eee o zaman onun içerisinde yaşamak da öyle kolay olmuyor tabii, iktidarın yegâne dayanağı rant ve güvenlik sorunu çünkü. Kültürmüş, yaşama hakkıymış, ortak karar al-maymış; güzel şeyler ama maalesef pek ele avu-ca gelmiyorlar. Dolayısıyla onları da çok fazla kirletmeden piyasadan kaldırmakta fayda var. Aslında onlar için de bir çözüm yolu üretmek mümkün: Tarihi yarımada içerisinde "ahlak ve toplum" adlı bir müze açıp, girişi de ücretli tutarak belediyenin bütçesine katiada bulunulabilir. Hatta haftada bir günü geçmemek kaydıyla "halk günü" ilan edilerek, insanların geçmişlerine dair yapılacak nostaljik geziler, kültür başkenti olma yolundaki İstanbul için yeni bir aktivite olarak değerlendirilebilir!

Örnekleri çoğaltmak mümkün tabii... Diyeceğim odur ki, yönetimlerin ve sermayenin sokaklarımız üzerindeki şımarıklığı günden güne artıyor. Aslında mevcut iktidarın ta kendisi, kent yönetimlerinin içinden gelmiş olmasına rağmen, onun dönüştürücü yönünü görmezden gelmeye devam ediyor.

Etsinler, kendileri bilirler...