Salih Sönmezışık, yapılan paleontolojik araştırmaların 10.000 yıl önce Anadolu'nun yüzde 72'sinin ormanlarla, yüzde 17'sinin bozkırla, yüzde 6'sının sulak arazilerle kaplı olduğunu gösterdiğini ancak günümüzde prodüktif orman alanının yüzde 11'e, sulak alanların yüzde 1'e düştüğünü, bozkır alanlarının ise yüzde 35'e yükseldiğini anlattı. Bunun Anadolu topraklarının göç nedeni ile birçok kavimlere yurt olmasından kaynaklandığını ifade eden Sönmezışık, Anadolu kültürlerinin başlattığı toplumların ormanlardan " sonsuz faydalanma" uygulamalarının Osmanlı döneminde de sürdüğünü söyledi.

Ancak tüm bunlar yaşanırken ülkede ne ormanlar ne de toprak kullanımı ile ilgili hiçbir yasal düzenleme olmadığını vurgulayan Sönmezışık, "Sonraki yıllarda Osmanlı'nın içinde bulunduğu ekonomik çıkmaz nedeniyle imzaladığı 1838 tarihli Ticaret Sözleşmesi ve 1839 yılında Tanzimat Fermanı ile birlikte ilk kez bir Orman Umum Müdürlüğü kuruldu. Ve vergi yoluyla devlete gelir getirmesi amacı ile ormanlarımız kesilerek mültezimlere (vergi toplayıcı) devredildi. Bunun sonucu olarak ormanlarımız mültezimler eliyle hızla talan edildi ama bu olay kapitülasyonların da başlangıcı oldu" dedi.

Yasal Talan Dönemi
Sönmezışık, ormanlarla ilgili ilk kez 1858'de çıkarılan Arazi Kanunnamesi ile yasal düzenlemenin yapıldığını belirterek, bu yasa ile Tophane, Tersane, Saray ve ordunun gereksinimini karşılayan ormanlar ile padişah ve çevresinin avlanabilmek zevkini yerine getirebilen ormanlar, kişi ve kurumlara ait ormanlar dışındaki imparatorluktaki tüm orman alanlarının "Cibal-i Mübaha Ormanları'' adı altında tanımlandığını kaydetti. Bu sürecin Mustafa Kema l'in 1937'de çıkardığı 3116 sayılı ilk Orman Yasası'na dek sürdüğünü dile getiren Sönmezışık, çok partili dönemde Demokrat Parti'nin iktidarını sürdürebilmek için ülkenin tüm doğal kaynaklarını peşkeş çekmeye başladığını ifade etti. Bu tarihten itibaren "Yasal Talan Dönemi" başladığını vurgulayan Sönmezışık, şözlerini şöyle tamamladı:

"Söz gelimi,1950 sonrası özellikle seçim dönemleri çıkarılan ve orman yağmalarını tetikleyen af yasaları. Makilik ve fundalık gibi yerlerin orman sayılmaması, palamut meşeliklerinin orman sayılmaması, harnuplukların, yabani zeytinliklerin ve çay tarımına ayrılan yerlerin orman sayılmaması. 1961 yılı öncesi, daha sonra da anayasa değişikliği ile 1981 yılı öncesi orman niteliğini kaybeden yerlerin orman rejimi dışına çıkarılması gibi günümüze dek yapılan yaklaşık 25 adet yasal düzenleme ile orman talanı tüm hızı ile devam ediyor."