Grant Gibson bir sosyal iletişim ağı olan Facebook’un bir zaman kaybı mı yoksa kariyer edinmek için iyi bir fırsat mı olduğunu sorguluyor. Ian Martin ise Zaha Hadid’in Facebook profilini yüklüyor.

“Facebook’un çalışanlarından biri, patronu bütün gününü Excel programının başında geçirdiğini öğrendiğinde işinden kovuldu. Patronu ofis bilgisayarlarını kullanarak ofise dair işler yaptığını saptadığında Bradley Chambers, departmanının karmaşık bütçesini düzene sokmaya çalışıyordu.”

Newsbiscuit.com’daki “goatboy”un mesajı şöyle devam ediyor:

“Chambers’ın yöneticisi ‘Bu durum doğru bir mesaj vermiyor, değil mi? Çünkü bizim bütün firmamızın geliri insanların tüm zamanlarını tanıdıkları insanların hayatlarını inceleyerek geçirecekleri bir web sitesi üzerine kurulu. Chambers ise tüm gününü excel tablolarını inceleyerek geçiriyor. Fakat şükürler olsun artık bizimle çalışmıyor’ diyor.”

Hiciv devam ettikçe bunun Peter Cook’un alanına pek girmeyeceğini anlayabiliyoruz fakat “goatboy” çok daha tanıdık bir hedefe hamle yapıyor. Eğer 40 yaşının altındaysanız ve bir bilgisayara bağlanabiliyorsanız, Facebook’u engellemek çok zor.

En son istatistiklere göre 2004 yılında kurulan sosyal iletişim ağı Facebook, sadece İngiltere’de 2 milyondan fazla üyeye sahip. Facebook’un üyeleri günde en az 20 dakikalarını bilgi paylaşmak ve sitede dolaşmak için harcıyor.

Bunun yanısıra MySpace, daha genç işi, daha düzensiz ve daha samimi. 10,1 milyon kullanıcısı olan site müzisyenler için yeni bir kariyer başlangıcı olabiliyor. En son olarak bu siteden müzik dünyasına kazandırılan isim, Lily Allen.

Peki eğer MySpace müzisyenlere kariyerleri için yardım ediyorsa neden Facebook da mimarlara kariyerleri için yardım etmesin. Muhtemelen edebilir. Hala ancak kırklarında bir şeyler yapılmaya başlanabilen, eski kafalılığıyla tanınan bir meslek olan mimarlıkta, mimarlar yeni durumlara karşı oldukça önyargılı.

6a’dan Tom Emerson: “İnsanların ne yaptıklarına bakmak için Facebook’a katıldım. Sizinle irtibata geçene kadar bunu bir iş aracı olarak kullanmak aklıma gelmedi. Bu benim ilk iş değiş tokuşum. Gelecekte bunların sayısı artabilir fakat burada her şey çok hızlı ilerliyor. Bu kadar yoğun bir email trafiğinde başka bir iletişim platformuna ihtiyaç duymuyorum. Hatta Blackberry’i 6 ay önce bıraktım.”

Softroom’dan Oliver Salway de Tom Emerson’la hemfikir: “Henüz Facebook’tan tam olarak bir iş aracı olarak beklentim yok. Fakat kişisel olarak, sosyal ilişkilerde ve iş hayatında internet müthiş bir yükselişte. Ayrıca ilgi gruplarına katılarak etkileşim içerisinde bulunmanın da müthiş bir potansiyel taşıdığını düşünüyorum.”

Salway’in de önerdiği gibi Facebook’un problemlerinden bir tanesi özel olanla iş hayatına dair olan arasındaki ayrımları bulanıklaştırıyor. Bazı kullanıcılar CV’lerini Facebook’a yerleştirerek kafalarındaki kariyer düşüncesine bağlı bir arkadaş listesi oluştururken bazıları da kendilerine kamuya açık bir günlük tutmayı, tatillerinden, içkili partilerden, festivallerden ve ailelerinden bahsetmeyi tercih ediyorlar.

Peki genç mimarlar kariyerlerine ilk adımlarını atarken kendilerini sansürlemeye özen mi göstermemeliler? Small World’ün insan kaynakalarından sorumlu Imogen Turner’a göre cevap biraz karışık:

“Giydiğiniz kıyafetlerden, dili nasıl kullandığınızdan sizin hakkınızda birçok şey öğrenebilirim, Facebook’u da çok farklı görmüyorum. Bence insanların sarhoş veya bir partide içerken çekilmiş fotoğrafları kötü şeyler değil. Ve bence bunlara bir yere kadar göz yummak gerekiyor. Bunlar bir kişiyi işe alıp almamamızı etkilememeli. Yine de kendinizle ilgili neleri göstermek istediğiniz konusunda dikkatli olmalısınız. Ben bir halkla ilişkiler uzmanıyım. Ve ben olsam burayı kendi web sitemin bir uzantısı gibi görürdüm.”

Hayatımız, bu derece internetle içli dışlı olmasına rağmen bu alanda etik çok yavaş oluşuyor. Yapımcı ve kent stratejisti David Barrie, “Bir hayat tarzını gösterebilmek için oraya koyabileceğiniz her şeyi koymalısınız” diyor.

Barrie’ye göre Facebook geniş bir sosyal aktivite. “Eğer Facebook eğlenceden başka bir şeye dönüşürse bir saldırı haline gelebilir, değil mi?” diyor ve hemen arkasından bir uyarıda bulunuyor, “Fakat Facebook ‘noodle’lamak için, eğer neden bahsettiğimi anlıyorsanız, gerçekten müthiş bir yer. Mesela gerçekte benim arkadaşım olmayan insanlar var fakat ben onları ‘noodle’lıyorum yani onlarla sohbet ediyorum. Mesela uzaktan tanıdığım ve ileride birlikte çalışabileceğim insanlarla iletişim halinde oluyorum. Böylelikle onların yakınlarında bir yerde durmaya devam edebiliyorum.”

İnternette daha ciddi bir şekilde yer almak isteyenler ise LinkedIn sitesine üye oluyor. 13 milyon üyeye sahip LinkedIn, daha çok profesyonellere yönelik. Mesela utanç verici bir şey yaparken çekilmiş bir fotoğrafınızın etiketlenme ihtimali yok. Burada sadece iş yapmanız bekleniyor.

Barrie, “Ben hiç LinkedIn’i kullanmadım. Eğer teknik bir uzmanı bulmam gerekiyorsa oraya başvurabilirim. Orası daha çok işadamlarına yönelik bir yer. Fakat Facebook’u oldukça sık kullanıyorum çünkü Facebook arka planda hep açık kalabiliyor ve orada her zaman muhabbet edecek birileri var. Çok eğlenceli.”

Peki mimarlar bir şeyleri kaçırıyor mu? Uzun vadeli düşündüğümüzde sorunun cevabı “evet”. Günümüzde birçok iş internet üzerinden yapılıyor fakat belki de bunun için aşırı samimi Facebook ve aşırı mesafeli LinkedIn arasında bir form bulmak gerekiyor.

Kısa vadede mimarların interneti bu şekilde kullanmalarından diğer uzmanlık alanlarına nazaran daha az söz edileceğe benziyor. Belki de bu yüzden Jakki Degg’in 1.646 arkadaşı varken Renzo Piano’nun son aramalara göre sadece 5 tane arkadaşı var.