Posta gazetesindeki yazılarını ilgiyle izlediğim ve genelde görüşlerini paylaştığım Mehmet Ali Birand, "Muhalefet etme uğruna çirkin AKM ile baş başa kaldık" yazısında herhalde beni kastetmemiştir; ancak son dönemde AKM'nin neden yıkılmaması gerektiğiyle ilgili o kadar çok yazı yazdım ki, ister istemez üstüme alındım.

Yazıdaki ithamlarla benim itirazıma esas olan argümanların kesiştiği tek bir noktanın bile olmayışı ise ayrıca hayret verici.

Yazıyı aynen aktarıyorum: "Sırf inat yüzünden kendi kendimizi yaralıyoruz. Eğer AKM'nin yıkılıp yeniden inşa edilmesi fikri CHP veya bir başka parti tarafından ortaya atılmış olsaydı, eminim sonuç başka çıkardı. Sırf AKP'lilerin aklına geldiği için ayağa kalktık ve AKM denilen o çirkinliği koruduk. Hem de ne gerekçelerle sahiplendik. Meğer bina bir dev yapıt imiş. İstanbul'un bir incisi imiş. İnanılacak gibi değil.

Oysa AKM'nin aynı yerine, çok daha kullanışlı ve çok daha güzel bir bina yapılabilirdi. Hayır. AKP'ye muhalefetin yanı sıra, bir yeniliğe karşı çıkma huyumuz depreşti ve bu girişime de başkaldırdık. Artık rahat edebiliriz. Rahat uyuyabiliriz. Cumhuriyet kurtuldu."

AKP - CHP fark etmezdi
Birand yanılıyor. Ne rahat uyuması? Hangi Cumhuriyet kurtuluyor? AKM'nin yıkılıp yeniden inşa edilmesi fikri CHP ya da bir başka parti tarafından ortaya atılmış olsaydı, yine aynı şiddetle itiraz ederdim. Sırf AKP'ye muhalefet ya da inat olsun diye bir tavrım kesinlikle olamaz. Bu biiiirrrr!

AKM, 1950'lerin modernist estetiğini yansıtan önemli bir yapıdır. Tüm dünyada bugünün anlayışında kimilerinin çirkin bulduğu binalar, o gün o işlerin neden yapıldığının birer belleğidir. Yıllarca Avrupa'da gazetecilik yapmış; 2. Dünya Savaşı sonrası binalarının, oralarda nasıl koruma altına alındığını gayet iyi bilen Birand'ın "AKM denilen o çirkinliği koruduk. Hem de ne gerekçelerle sahiplendik. Meğer bina bir dev yapıt imiş. İnanılacak gibi değil" demesi, inanılır gibi değildir. Bu da ikiiii!
Zaman kazanıldı
Türkiye'de ilk kez modern bir mimarlık ürününün korunması gündeme gelmiştir. Ve Kültür Bakanı Ertuğrul Günay'ın acil yıkım kararı yerine acil tadilat kararı vermesiyle, hem AKM salonlarından yararlanılması mümkün olacak, hem de umarım bu süre içinde, dönemsel önemi olan binaların korunması için ille ahşap olmaları ya da Osmanlı döneminden kalmaları gerekmediği anlaşılacaktır.

İstanbul Büyükşehir Belediyesi'ne bağlı Cemal Reşit Rey (CRR) Konser Salonu, yazın 3 ay kapalı kaldı ve ses düzeninden havalandırmasına ve ışık sistemine, hatta giriş kapılarından güvenlik sistemine kadar yenilendi.

Henüz 18 yaşındaki CRR için 6 milyon YTL'lik bakım ve onarımı yapılabiliyor, ama 40 yıllık AKM için 2002'den bu yana Kültür Bakanlığı'ndan tek kuruş ödenek çıkartılmıyor. Burada bir gariplik yok mu?

Son bir nokta: Birand, "Oysa AKM'nin aynı yerine, çok daha kullanışlı ve çok daha güzel bir bina yapılabilirdi," diyor.

Temennimiz, AKM'nin yerine değil ama, hemen yanında otopark olarak kullanılan Belediye'nin arazisine, bugünün mimarisiyle 2. bir binanın yapılarak, sanatseverler için şehrin göbeğinde, ulaşımı kolay yeni mekânlar yaratılmasıdır.