Nükleer santral projeleri 1960’lardan bu yana belli aralıklarla hep gündemde tutuldu. En son 10. Cumhurbaşkanı Sayın Ahmet Necdet Sezer tarafından veto edilen nükleer yasa; AKP Hükümeti tarafından tekrar kabul edilmiş durumda.
Kabul edilen yasaya göre 2020 yılına kadar toplam 5000 MW gücünde nükleer santraller kurulacak.
Peki, bunu yapabilirler mi? Bu hükümetin yapacağından hiçbir şüpheniz olmasın. Çünkü nerede paranın döndüğü bir iş varsa AKP Hükümeti balıklama dalmaktadır. Ve yaptıkları birçok uygulamalar ulusal çıkarlarla çelişir durumdadır. Adeta uluslararası sermayenin temsilcisi gibi çalışmaktadırlar.
Her geçen gün yeni teknolojiler geliştirilmektedir. Özellikle yenilenebilir enerji kaynaklarının kullanımıyla ilgili teknolojiler çok hızlı bir şekilde gelişmektedir. Rüzgar enerjisinin kullanımındaki verimlilik ve maliyetlerin düşürülmesi, günümüzde konvansiyonel enerjilerin seviyesine gelmiştir. Güneş enerjisinden elektrik elde etmeye yönelik teknolojiler, her geçen gün gelişmektedir. 2020 yılına gelindiğinde güneş enerjisi belki de fosil yakıtlardan daha ekonomik olacaklardır. Diğer yandan 2020 yılından itibaren dünyadaki uranyum rezervleri de iyice azalmış olacaktır. Bu durum ise nükleer yakıtın fiyatını artıracaktır. Dolayısıyla nükleer enerjiden elektrik üretme yöntemi gelecekte giderek pahalılaşırken, yenilenebilir enerji kaynaklarından elektrik üretmek, her geçen güne daha da ucuz olacaktır. Bu bilimsel bir tespittir.
Nükleer enerjinin beşikten mezara kadarki bedeline baktığımızda, diğer enerji teknolojilerine göre en pahalı yöntem olduğu ortadayken, nükleer santrallere yönelmek tamamıyla bir siyasi tercihtir. Ama baştan sona yanlış bir tercihtir. Nükleer santrallerin kurulmasının enerji açığının kapatılmasıyla uzaktan yakından bir ilgisi yoktur. Çünkü nükleer santrale gelinceye kadar daha bir sürü kendi ulusal kaynaklarımız bulunmaktadır. Üstelik nükleer santrallerde elde edilecek elektrik enerjisinden daha fazlasını dağıtım sistemlerini iyileştirerek elde etmek mümkündür.
O halde neden hâlâ nükleer enerjide ısrar edilmektedir? Bu sorunun yanıtını dün bir televizyonda Prof. Dr. Tolga Yarman; “Bu verilen bir ödündür” şeklinde açıklamıştır. Gerçekten de hiçbir teknik zorunluluk yokken nükleer santrale yönelmek, emperyalist sermayeye verilen bir ödünden öte bir şey değildir. Gene Tolga Hoca’nın dediğine göre: “Bu yasa bir tercüme yasadır. Üstelik kötü bir çeviridir.”
Tolga Hoca’nın bir başka tespiti ise, Sinop’a kurulması durumunda bu santral kaçak bir santral olacaktır. Çünkü Sinop için herhangi bir lisans çıkartılmış değildir. Bu durumda da dünyada ilk kez “kaçak” nükleer santrale sahip olan bir ülke olacağız!
Saçmalıklar bu kadarla da bitmemekte. “TAEK Enerji Bakanlığı’na bağlanarak, denetim kurumu olmaktan çıkartılmıştır.” Oysa TAEK’in bağımsız olması gerekmektedir. Bu durumda bakanlıkça yapılacak yanlışları TAEK nasıl denetleyecektir?
Bir diğer soygun ise bu santrallerde üretilecek enerjinin kaça alınacağının bir üst sınırının olmamasıdır. Böyle bir fiyat sınırı yokken, üretilecek bütün enerjinin alım garantisi verilmektedir. Yani yüklenici firmanın zarar etmemesi, kâr etmesi için ne gerekiyorsa yapılacaktır! Daha sonra santralin ömrünü tamamlaması durumunda; santralin cenaze masraflarını da gene halk çekecektir! Yani anlayacağınız yağma Hasan’ın böreği…
Emperyalistler kendi ülkelerine kurmadıkları nükleer santralleri bizim ülkemize kurmak istemektedirler. Birtakım küresel emperyalistler para kazansın diye, bunca tehlikeye ve maliyete değer mi?
Şimdi yapmamız gereken şey; kitlesel bir şekilde nükleer soyguna karşı gerçekleri halka anlatarak, bu sorunu ortadan kaldırmaktır. Bu sorun sadece yurtsever akademisyenlerin, çevrecilerin, aydınların ve emekten yana partilerin, sendikaların, demokratik kitle örgütlerinin sorunu değildir. Bu sorun, toplumun her kesimini ilgilendirmektedir ve nükleer soygundan pay almayan bütün unsurları, mücadeleye katmak gerekmektedir.