Cumartesi günü bu sütunlarda Cumhurbaşkanı Abdullah Gül’ün İstanbul’a geldiğinde kullanması amacıyla Yıldız Sarayı’nın içinde bir ofis ve konaklama mekânı hazırlatıldığını yazdım; aradan dolu dolu üç gün geçti, kimse itiraz etmedi!

Oysa 1985 yılında Cumhurbaşkanlığı’na tahsis edilen Tarabya’daki “saray” gibi Huber Köşkü bomboş duruyor!

Huber’e, “köşk” denildiğine bakmayın; değme saraylara taş çıkartır!

Hem İstanbul Boğazı’nın en güzel yerinde, hem de 170 dönümlük muhteşem bir bahçesi var...

Bu bahçenin içinde; “Art Nouveau” tarzı Huber Köşkü’nden başka üç muhteşem köşk daha bulunuyor:

Faytonhane, Setüstü Köşküve Av Köşkü...

Bir de en az köşk kadar güzel sera...

Ama Huber’i gözüne kestiren ve Cumhurbaşkanlığı’na geçmesini sağlayan Kenan Evren, bu yapıları “küçük” ya da “eski” bulmuş olmalı ki; o zamanın parasıyla trilyonlarca lira harcatarak 2 bin metrekarelik dev bir köşk daha yaptırdı bahçenin tepesine!

Huber Yerleşkesi’nde halen Cumhurbaşkanlığı Konutu, yabancı devlet başkanları konukevi, resepsiyon alanı, sosyal tesis, otel binası, yüzme havuzu, 15 villa ve helikopter pisti bulunuyor!

Ama...

Silah komisyoncusu Huber Kardeşler tarafından yaptırılan, Mısırlı Prenses Kadriyetarafından satın alınan ve ardından Fransız Notre Dame de Sion Okulu’na bağışlanan bu muhteşem yerleşke, ne hikmetse hiçbir Cumhurbaşkanı’na yaranamadı... Biraz Özal ailesi kullandı, o kadar!

Demirel, Evren’in mimari zevkini beğenmemiş olmalı ki; yine trilyonlarca harcatarak baştan aşağı restore ettirdi binaları, buna rağmen oturmadı!

Sezerler ise, sadece yılda bir ay kaldı; “boş duruyor” denilmesin diye!

Kısacası; Huber’deki inşaat ve restorasyon çalışmalarına harcanan para (kamulaştırma bedeli hariç) 10 trilyon liradan fazla!

Ortada böylesine masraf yapılmış eşsiz bir mekân varken, Cumhurbaşkanı Gül’ün kendisine bu kez Yıldız Sarayı içinde yeni bir çalışma ve konaklama mekânı yaptırması, en hafif deyimle “savurganlık” sayılmaz mı?

Eğer Gül ailesinin Huber’i gözden çıkarmasının tek nedeni, adının “saray” olmamasıysa, bir tabela değişikliği yapmak çok daha “ekonomik” bir çözüm olmaz mı?

Ama eğer “İlle de Osmanlı izi” diyorlarsa... Durum başka tabii!