Aziz Tavil logogram çalışmalarıyla 09 - 30 Nisan 2008 tarihleri arasında, Roxy Etkinlik Platformu'nda sanatseverlerle buluşuyor.

Ümit İnatçı, Aziz Tavil'in yeni sergisi üzerine yazdığı yazısında şunları söylüyor: "Aziz Tavil 09 - 30 Nisan 2008 tarihleri arasında Roxy Etkinlik Platformu'nda gerçekleştireceği sergisinde bu defa ahşap yontularıyla değil logogram inşasına meyil veren ritüel desenleriyle çıkıyor izleyicinin karşısına. Tek noktadan çıkışlı bir hareketin izini süren yalın kıvrak çizgiler, hacimselliği aşarak saydam bir yapının taşıyıcı unsurlarına dönüşür. Kalın siyah çizgiler beyaz yüzeyin enine boyuna bir örgü gibi yayılırken onu kullanan bedeni bir ritüelin akışı içine sürükler gibidir.

Kan ve kurban ritüellerini anlatan Maya logogramlarını andıran bu desenler, tuhaf bir şekilde Aziz Tavil’in bir önceki sergisi olan 'Çengel Çiçekleri' sergisinde olduğu gibi kan ve kurbana gönderme yapan içeriğe sahiptirler. Bu bilinçaltı seyri, cisimleşme ve tahayyül arasında gidip gelirken dışavurum kanallarının kan ve kurban ritüeli üzerinden yayına girmesi bir tesadüf olamaz.

Sergide yer alan tüm desenler –okuma seyrine sahip– bir bütünün paçaları gibi, ardışık bir düzeni takip edermiş hissi verirler. Bu hissiyat, desenlerin ayrı ayrı biribirinden bağımsız olarak algılanmasını değil, bütünsel bir algı içinde dile dönüşmesini ister. Beden dilinin bir göstergesel izlek ve hareket akarında desene bürünmesi, istekli bir kendiliğindenlik içinde öz-biçimine kavuşur. Birer ritüel desen ve sekter dünyadan soyutlanmış enformel logogramlar olarak göze gelen bu beyaz üzerine siyah yazı-resim çalışmaları Aziz Tavil’in beden dilini giyinen birer codex’e dönüşüyor.

Özgün gerçeküstücülerden İspanyol sanatçı Joan Miro’nun yetmişli yıllarda bir dizi halinde çalıştığı siyah mürekkep ağırlıklı resimleri aynı yazı-resim yapısını bürünüyorlardı. Beden ve desen arası ritüel ilişkinin daha hazımsal ve içkinsel olabilmesini sağlamak için Miro bu desenleri yerde yatarak yapıyordu. Miro özellikle bu çalışmaları için açıklayıcı olma gereği hiç duymamıştır. 'Bu resimler kendi içime dönük bir ritüelin parçasıdır' diyordu, onları açıklamaya çalışmak büyü bozuculuk yapmaya kalkışmak gibi birşeydi onun için. İşte sanatın görülebilirin içinde söylenilemezin de barındığı bir zihinsel özgürlük alanı olduğu bir daha tescil edilmiştir... Kim demiş 'resim sanatı artık bir ölü formlar bütünüdür' diye?.."