Şirince, Selçuk İlçesi sınırları içerisinde, Ege Bölgesi’nin en güzel ve bu güzelliğin korunduğu ender köylerden biri. Osmanlı İmparatorluğu döneminde 1790’da Rumlara iskan edilmiş olan ve 1923 yılında imzalanan Lozan Andlaşması’na eklenen Mübadele Sözleşmesi ile boşaltılan köye bu kez Bulgaristan’dan gelen soydaşlarımız yerleştirilmiş.
Çok eski ve tarihi evleri ile bir yamaçta yükselerek tribün oluşturan köyün insanları çalışkan, misafirperver ve güler yüzlü. Rumeli göçmenleri, köyde yaptıkları ev işi şarap, zeytinyağı, keçi peyniri ve el işi dantel ve çeşitlerini satarak geçiniyor.
Çok eski bir Rum köyü olması nedeniyle turizme açılan ve çok büyük ilgi gören köyde otel, motel ve pansiyonlar hizmet veriyor.
Çivi çakılamıyor
Köyün tarihi dokusunun korunması ve o haliyle turizme hizmet vermesi için, Anıtlar Kurulu 1988 yılında köyü SİT alanı olarak ilan edip koruma altına almış. Köylülerin anlatmasına göre ne oldu ise bu tarihten itibaren olmuş. Evine izinsiz çivi çakamayan köylüler formaliteleri en az bir yılda aşabildiklerini belirtiyorlar.
Köy Muhtarı Levent Apak ve 40 Evler’in kurucusu İlkan Görgün’ün verdiği bilgilere göre, köy 200 haneli olup 600 nüfuslu. Köyün ekonomisi turizm ve el ürünleri üzerine kurulu. Son zamanlarda yabancılar köye büyük ilgi göstermeye başlamış. Şu ana kadar 20 ev yabancılara satılmış. Şimdilerde Şirincelilerin yeni komşuları zengin Avrupalılar.
Gençler köyden kaçıyor
Şirince’nin nüfusu artıp gençler evlenme çağına geldiğinde, evlerin küçük ve çok katlı olmaması sonucu konut sıkıntısı yaşanmaya başlanmış. Anıtlar Kurulu kararı ile de SİT alanı ilan edildiği için yeni ev yapamayan, evlerine kat çıkamayan gençler, çareyi çevre il ve ilçelere göç etmekte bulmuşlar. Ege’nin en şirin köyü bağlı olduğu Selçuk İlçesi’ne ve İzmir ile Aydın’a sürekli göç vermeye başlamış.
Geriye kalanların çoğu ise SİT koruması yüzünden devletle mahkemelik ve birçok köylü de kaçak yapı yapmak ve çivi çakmaktan hapiste.
Nasıl tamir edelim?
Köylüler, evlerini yenileyememe ve kat çıkamamanın, bu nedenle de çocuklarının köyden gitmelerinin üzüntüsü ve sıkıntısını yaşıyorlar. Evlerinin koruma altına alınmasının iyi olduğunu belirten köy sakinleri, “Evlerimizin korunması çok iyi ama akan damına çivi çakamıyoruz. O çiviyi çakmak için proje hazırlatıp onaya sunmamız ve en az 1-1.5 yıl beklemiz gerekiyor. Köyün içindeki arsalarımız da imara açılmıyor. Ancak köyü görmeyen yerlerdeki tarlalara ise yüzde 5 imar izni veriliyor. Bu yüzden ailelerimiz dağılıyor. Kaçak yapanlar ise mahpusta çürüyor” diyorlar.
Evet Şirince köyü tartışmasız Ege’nin en şirin köyü. Köyün halkı adına uygun olarak şirin insanlarla dolu. SİT koruması yüzünden dertliler. Köyde genç nüfus yok denecek kadar az. Çözüm bekliyorlar ama nasıl bir çözüm olacağını onlar da bilmiyor.
Belediye ağaçları kuruttu
Geçtiğimiz günlerde, “İstanbul’da artırılan yüzde 50 yeşil alan nerede?” diye sormuştum. İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nden konu ile ilgili açıklama geldi. Gelen açıklamada belediye, 30 milyon metrekarelik yeşil alanı 50 milyon metrekareye çıkarttıklarını belirtiyor.
İstanbul’a 368, köylere ise 152 yeni parkın yapıldığı, bu parklarda koşu ve yürüyüş bantları, spor aletlerinin olduğu belirtilmiş. Ayrıca Büyükçekmece’den Tuzla’ya kadar yaklaşık 100 kilometrelik sahil bandının 210 milyon YTL harcanarak halka açıldığı ve şimdiye kadar 2 bin kurumun bahçesinin düzenlendiği belirtiliyor.
Ağaçlar neden kurudu?
Büyükşehir Belediyesi’nin açıklaması bunlar. Merak ettiğim ise Park ve Bahçeler Müdürlüğü’nde budamadan anlayan birilerinin olup olmadığıdır. Şimdi elbette, “...Mühendisimiz, şu kadar budama ustamız var” diyecekler ama, şehir içinde yaptıkları budamalara bir göz atarlarsa hatalarını anlayacaklardır. Benim bildiğim budama tomruk gibi kesilmez. Servi, söğüt ve kavak gibi budanmaz. Millet Caddesi ve Muratpaşa Camii’ndeki servilere bakıp, o ağaçların neden kuruduğunu bana bildirirlerse memnun olurum.