1945 yılından açılan bir yarışma sonu elde edilen, Doğan Erginbaş, Ömer Günay, İsmail Utkular tarafından tasarlanan Harbiye Radyoevi binası şu günlerde Taşkışla, Haydarpaşa ile ortak kaderi paylaşıyor.
Geçtiğimiz senelerde TÜRSAB’ın başvurusu üzerine alışveriş-eğlence merkezi olmak üzere talepte bulunulan binanın şimdiyse otel yapılması gündemde. Alışveriş-eğlence merkezi yapılması gündemde olduğu dönemde TRT Genel Müdürü Yücel Yener “Bu binayı almaya TÜRSAB’ın gücü yetmez” şeklinde açıklamada bulunmuştu.
Şimdiyse TRT Radyosu çalışanları “Radyomuzu Vermeyiz” diyerek 25 Ağustos Perşembe günü saat 13:30’da “Radyoevine sahip çıkan herkesi” bina önünde yapılacak basın açıklamasına çağırıyor.
Binanın işlev değiştirmesi savunulur ya da savunulmaz, yıkılsın ya da yıkılmasın denebilir. Ama Mehmet Barlas’ın 14 Ağustos’ta Sabah gazetesinin İşte İnsan ekinde yayınlanan yazısında yer alan aşağıdaki paragraf bazı konuların etkin olabilecek insanların elinde ne kadar önemli bir silaha dönüşebileceğinin kanıtı. Bu da Arkitera.com’un son günlerde gündeminde yer alan modern mimari eserlerin tescillenmesi konusunu yeniden gündeme getiriyor.
“…kunt beyaz Radyo binası da, kanımca eski anlamını kaybetmiş yapılardan biridir. Günümüz dünyasında radyo yayıncılığı için önünde askerlerin nöbet tuttuğu, içinde köhne stüdyo ve salonların bulunduğu bir binaya ihtiyaç yoktur. (…) Keşke mümkün olsa ve İstanbul Radyosu binası da bir kamu ihalesiyle satılıp, yerine görkemli, modern bir otel yapılabilse. Görülen o ki Taksim'den başlayan ve Taşlık'a uzanan alanda ve vadide bulunan taşınmazlar büyük değer ifade ediyor. Swissotel'den sonra Hilton'un da büyük bir rekabet içinde satılması bunun kanıtı. AKM ve Radyo gibi kamuya ait binaların bu açıdan yeniden yapılandırılmaları, hem aklın hem de ekonominin gereğidir.”
Radyoevi Hakkında
Fotoğraf: Aramis Kalay
Bir yarışma sonucu elde edilen projesi, tipik bir Yeni Klasik tasarımdır ve varlığını o yıllarda Almanya’da egemen olan Hitler dönemi mimarlığının tercihlerine borçlu gözükür. Kireç taşı kaplı simetrik kitlesi devletin iletişim aracılığıyla kültürel yaşam üzerinde taşıdığı ağırlığı bir kez daha duyurur.
Kaynak: Boyut Yayınları Mimarlık ve Kent Dizisi 11
İstanbul 1900-1950

