Bu soruya cevap bulmak amacıyla Toronto Üniversitesi'nden Christopher Kennedy bir araştırma grubu kurdu ve 10 şehrin gaz salımını karşılaştırdı. Bu şehir kümesinin dördü Kuzey Amerika'da, Denver, Los Angeles, New York ve Toronto idi. Başka bir dördü Avrupa'da, Barselona, Cenova, Londra ve Prag idi. Geriye kalan iki şehir ise Bangkok ve Cape Town idi.
Dr. Kennedy ve takım arkadaşları ısınma, ulaşım, atık ve diğer benzer meselelerin sera etkisi yaratan gaz salımına katkısını ve insan başına düşen gaz salınım değerini hesapladılar. Hesaba, sorgulanan şehirlerde kullanılan maddelerin üretimi için şehir dışında kurulan tesislerden yayılan gazlar da dahil edildi.
Sonuçlar Environmental Science and Technology dergisinin Ekim ayı sayısında yayınlandı ve şehirler arasında çok farklılık olduğu görüldü. Barselona'da kişi başına 4,1 ton karbondioksit salınırken, Denver'da bu sayı 21,5 ton. Diğer az gaz salımına sahip şehirler Cenova, Prag. Los Angeles, Cape Town ve Toronto ise yüksek derecede gaz salan şehirlerden.
Sonuçların çeşitliliğine dayanarak, Dr. Kennedy görevlilerin bina regülasyonlarını ve diğer kuralları karşılaştırarak daha çevreye duyarlı uygulamalar ortaya çıkartabileceklerini önerdi. Tabii ki kışları karlı yazları ise ılık ama ıslak geçen Denver, Barselona'dan çok şey öğrenemez. Ancak, iklimleri daha benzer olduğu için kişi başı 11,6 ton karbondioksit üreten Toronto'dan öğrenebilir.
Bu sırada Environment and Urbanization dergisinde 28 Eylül'de yayınlanan araştırma, iddia edilenin aksine, nüfus artışının sera etkili gaz salımını arttırmadığını ortaya koyuyor. Sera etkili gaz salımının artış nedenini International Institute for Environment and Development kuruluşundan David Satterwaite, tüketicilerin gaz salımına neden olan tüketimlerinin artması olarak belirtiyor. Çok anlaşılır bir neden olmakla beraber, Kopenhag'daki Birleşmiş Milletler İklim Değişikliği Konferans'ına hazırlanan görevliler, insanların en bariz bilgiyi bile kabullenmesini sağlamak büyük bir mücadele demek olabilir diyor.