Raymond Hood kuleleri seviyordu. Uygulanmış projelerinde ve düşsel şehirciliğinde, ideal gökdelen biçimi olarak kuleyi savunuyordu. Corbett ve Ferriss'in öngördüğü dağ gibi aksilikler yerine, Hood ince uzun şaftların geniş açık alanlar üzerinde yükseldiği "gün ışığı, hava ve serbest dolaşımın modern şehri" hayal ediyordu. 1924'te The New York Times'da yayınlanan "İğnelerin Şehri" makalesinde ilk kez bu fikrini ifade etti ve New York'lu mimarlar ve plancılarla gökdelen ve tıkanıklık üzerine çağdaş tartışmalara yanıt olarak 1926 - 1929 arasında sayısız yerde kavramını tanıtmaya devam etti.

"Kule Yapılar ve Daha Geniş Sokaklar" makalesi için hazırladığı çizimlerde, Hood Manhattan semtindeki büyüyen trafik izdihamı sorununa cevabının altını çizdi. Mevcut yapıların sokaklarla çevrilmiş uzun ve ince kulelerle yer değiştirmesi önerisinde bulundu. Muhtemelen Hood'un kendisi tarafından yapılan kalem ve mürekkep çizimleri tipik blokların kademeli dönüşümü için planlarını göstermekteydi.

Kökten bir değişimle, tarihi ızgara sokak alanında on dört kere ve blok başına iki ya da üç kule ile tekrarlanan bir model tarafından değiştirilecekti. Hood'un çözümü müteahhitler için arsalarının çok daha küçük bir yüzdesi üzerine inşayı teşvik eden bir öneri yaratmaktı. Onun yeni formülü sokak cephesinde kapladığı hacme dayalı bir sınırı öneriyordu, böylece müteahhit binayı arsa sınırından geride tutarak daha yüksek bir yapı inşa edebiliyordu.

Hood pratikliği vurgulayarak hacmi ve kiralanabilir alanı arttıran, kulede yaşayanlar için daha fazla ışık ve hava sağlayan ve kamu için daha fazla sokak alanı oluşturan tüm taraflara uygun gelen planı düşündü.

Hood hem trafik sıkışıklığı probleminin çözümüne yardım, hem de su cephesinde ideal bir yaşam tarzı önerisi için konutsal gökdelen köprüleri fikrine hayran oldu. 1925 yılı Şubat'ında New York Times dergisinde yayınlanan bir makalede Hugh Ferriss'in bir ilüstrasyonu ile birlikte bu önerisini sundu. Hood üç kilometre uzunluğundaki Hudson Nehri boyunca uzanan köprü desteklerinin 50 ya da 60 katlı apartmanların oluşturduğu büyük bir köprü tanımladı. Sonunda elli bin sakin için onlarca lüks kıyı topluluğu olacağını öngördü. Liberty dergisinde 1926'da yayınlanan makalesinde altı kilometre uzunluğunda olan Park Avenue kadar geniş caddelere sahip olan köprüleri anlattı ve bunlardan yirmi, kırk, hatta yüz tane olacağını tahmin etti.

Nehrin ortasından itibaren görülen gökdelen köprülerin bu çizimi, Hood'un kendi elinden çıkma ve 1930'ların ilk yıllarında New York Mimarlık Birliği yıllık sergisi için "Manhattan 1950" isimli bir öneriydi. Projesi bir açıklama metni olmadan üç resimden oluşuyordu. Manhattan'ın uçaktan çekilmiş bir görüntüsünün fotomontajı için Hudson ve East River üzerindeki konut köprüleri gibi ada çapında yaklaşık yarım mil aralıkla yükselen onlarca gökdelen kalkınma kümesi yeniden ele alındı. Üçüncü ilüstrasyonda, büyük caddelerin kavşakları üstünden doğrudan görüntülenen dört gökdelenin bir grup baş döndürücü bir hava perspektifini gösteriyordu.



Raymond Hood, "Tower City Aerial Perspective," I, II and III.