Büyükşehir Belediyesi'nin, İzmir'i 'Kültür, Sanat ve Tasarım Metropolü' haline getirmenin yol haritasını belirlemek amacıyla düzenlediği 'Kültür Çalıştayı' iki gün sürdü. İçinde değişik illerden gelen sanatçı ve fikir insanlarının da yer aldığı 106 kişi, Tarihi Havagazı Fabrikası'ndaki toplantılarda kentin kültür yapısındaki köklü değişiklikleri, uzun vadeli projeleri oluşturmak için kafa yordu.

Ya da biz öyle olacağını sandık. Çünkü çalıştay sonrasında, 'öncelikli yapılacaklar' başlığı altında sıralanan on madde, 2 gün boyunca 106 kültür-sanat insanının el ele vererek havanda su dövmekten başka bir iş yapmadığını maddeler halinde önümüze serdi.

Başkan Aziz Kocaoğlu'nun, kendi açıklamasına göre İzmir'i "Akdeniz'in kültür başkenti yapma" fikriyle çalıştay düzenlemesi takdire değerdir. Ama böylesine bir çalıştaya, Büyükşehir'in de çok hazırlıklı girmesi ve çağırdığı insanlardan ne beklediğini iyi anlatması gerekirdi.

Çıkan sonuçlardan anlıyoruz ki 'İzmir', çalıştaya davet edilenlerin önüne hiçbir sanat üretimi olmayan bir kent gibi konulmuş. Sanki tiyatro ve film festivallerini, Uluslararası Kukla Günleri'ni, İstanbul'da bile olmayan şiir, öykü ve Türkçe okuma gibi salonların tıklım tıklım dolduğu kültür etkinliklerini düzenleyen kent İzmir değil. Bizim öncelikle, sanat üretimlerimizin kentte marka haline gelmesini sağlayacak desteğe ihtiyacımız var. Kent yapısını, bu zenginliklerin daha kaliteli ve yaygın katılımlarla yaşanabileceği bir kültür temeline oturtmak belediyelerin öncelikli hedefi olmalı.

'Kültür Çalıştayı'na gelinceye kadar, belediye şimdiye dek üretilen fikirlerden sonuna kadar faydalanmalı ve kendine bir yol çizmeliydi. Bunu yapmadığı nereden belli? Çünkü hiç de bir kültür çalıştayı düzenlenmesini gerektirmeyecek sonuçlar bulduk karşımızda. Sonu 'meli', 'malı' takısıyla biten temennilerden ibaret listeyi ortaya çıkarmak için Kültür Çalıştayı'na mı ihtiyaç vardı? Dünkü Yeni Asır ve diğer gazetelerde de yer verilen 'öncelikle yapılması gerekenler' arasında bana bir tane gün ışığı görmemiş fikir gösterin.

Yok.

Ya bir tane somut proje? O da yok. Bunun en büyük nedeni, Büyükşehir'in çalıştaya yön verecek bir hazırlığı olmadığını gösteriyor. Belediye, çalıştayda hiçbir somut adımı teşvik edecek noktaya gelmemiş ki... Uzmanlığı birbirinden farklı 106 insanı toplayıp, onlardan ne istediğini bilmeden ve çalıştaya yol aldıracak bir yön göstermeden, "Anlatın bakalım ne yapacağız?" derseniz, böylesine dağınık, yusyuvarlak, elle tutulur hiçbir projenin içermediği temenni zinciri uzar gider.

Büyükşehir'in, geleceğin 'kültür kenti'ni yaratma ve bu alandaki üretimleri markalaştırmaya yönelik bir politikası var mı? Olmalı ki bir Kültür Çalıştayı yapıldığında, katılımcıların birikiminden, fikirlerinden, üretecekleri yöntem ve alternatiflerinden kendine yol haritası çıkarabilsin.

Bu kentte hiçbir şey yapılmıyor değil ki? Ama adı İzmir'le bütünleşecek bir kimlik kazandırılmıyor. Örneğin bu mantıkla uğraş verenlerden, Uluslararası Kukla Günleri Direktörü Selçuk Dinçer, tüm dünyada büyük ilgi gören kukla sanatının desteklenmesi adına belediyenin ağzından aylardır olumlu ya da olumsuz bir söz alabilmiş değil.

Neden? Çünkü kültür-sanatta destek istemiyle başvuruların ve görüşmelerin yapıldığı birim haliyle Büyükşehir'in Kültür ve Sosyal İşler Daire Başkanlığı. Ama bu makamda oturan Prof. Dr. Hülya Güven, Eşrefpaşa Hastanesi'nin başhekimi. Kültür işlerini, akademik kariyeri ve meslek hayatıyla hiç ilgi kurulmayacak bir hekimin kontrolüne bırakan bir belediyeden, Kültür Çalıştayı'nda yön belirleyecek politik üretkenlikler beklenebilir mi?

Elbette bu durumda Kültür Çalıştayı da ses kakofonisinden öteye gidemez. İnanmıyorsanız, çalıştaydan çıkan sonuçları bir kez daha gözden geçirin.