Kopenhag'da yapılan iklim zirvesi, küresel sıcaklık artışının 2 dereceye ulaşmamasını amaçlayan çalışmalar ve gelişmekte olan ülkeler mali yardım yapılmasını öngören Kopenhag Mutabakatı ile sona erdi. Yasal bağlayıcılığı olmayan ve daha çok uzlaşı niteliği taşıyan Copenhagen Accord adlı mutabakat metninde, 2010'un sonuna kadar üzerinde uzlaşılan konulara yasal bağlayıcılık getirilmesinin ele alınması önerisi de yer alıyor. Salınımın denetlenmesi, özellikle Çin'in uluslararası denetime karşı çıkması nedeniyle zirvede en fazla tartışılan konular arasında yer aldı. Mutabakat metni, gelişmekte olan ülkelerin bu alandaki çabalarının yine kendileri tarafından gözlemle-mesini ve gözlem sonuçlarını iki yılda bir BM'ye iletmesini öngörüyor. Metinde denetim, "Uluslararası denetim yapılabileceği, ancak bunun inceleme yapılacak ülkenin egemen-lik hakkına saygı çerçevesinde yapılabileceği" şeklinde ifade edildi.

Kalkınmakta olan 130 ülkenin oluşturduğu G-77 ülkelerinin dönem başkanlığını yürüten Sudan delegesi Lumumba Stanislas Dia-Ping, anlaşmayı tarihin en berbat anlaşma-sı olarak nitelendirdi. Dünya Dostları adlı sivil toplum örgütü, "Zengin ülkelerin, özellikle de baş kirletici ABD'nin sera etkisi yaratan gazların salımını azaltma sözü vermekteki kapasitesizliği kalbimizi kırdı" dedi. Greenpeace de, ortada sadece bir niyet deklarasyonunun bulunduğu-nu, bunun da gelecek kuşaklara daha güvenli bir gelecek bırakmakla ilgilikimseyi bağlamadığını açıkladı. Küresel Rüzgar ve Enerji Konseyi Genel Sekreteri Steve Sawyer, "Taslak siyasal bildiriden öteye geçmeyen bir kağıttan ibaret'' dedi. Kyoto Protokolü Görüşmeleri Başkanı John Ashe de, "Bu konferansa başlar-ken girdiğimiz, hukuken bağlayıcı bir anlaşma gibi beklentilerimizden çok uzaklarda kaldık" dedi