Los Angeles'ta Michael Maltzan tarafından tasarlanan Inner City Art Center
Diller Scofidio&Renfro'nun bir ortağı olan Charles Renfro, High Line ve Lincoln Center'ın yenilenmesi gibi projelerini fotoğraflayan Baan için, mimari fotoğrafçılıkla ilgili çalışmaya başladıktan sadece beş yıl sonra "tarzını belli ediyor" diyor. On yıllar boyunca dergi editörleri, şehir plancıları ve mimarlar binaları eski zamana ait objeler gibi çerçeveleyen durağan bir fotoğraf stilini benimsemişlerdi. Baan'ın işleri, hala mimarlığı pohpohlayıcı ışıklar içinde ve dikkatle seçilmiş açılardan gösterirken, eski mesafeli mükemmellik hissiyatından uzak duruyor. Onun yerine, binaların etrafında hareket eden gerçek insanlardan ve etraflarında karışıklığa sebep olan gerçek kentlerden kaynaklanan bir dağınıklık sunuyor.
Baan, New York'a yaptığı son gezilerinden birinde, binaları insan fotoğraflarının fonu olarak gördüğünü öyledi. Mayne tarafından tasarlanan East Village'daki yeni Cooper Union binasının resmine bakarken, Baan, "Bu fotoğraf, caddeden aşağı yürüyen kadınları anlatıyor" diyor. Baan'ın çalışmaları, geç 20. yüzyılın önde gelen mimari fotoğrafçıları Julius Shulman veya Ezra Stoller'a olduğu kadar, Diane Arbus ve Henri Cartier-Bresson'a da çok şey borçlu.
Rem Koolhaas tarafından tasarlanan Şikago'daki Illinois Institute of Technology
Shulman'ın en çok, Los Angeles'ın üzerinde havada asılı duran cam evleri yüceltmesi ile bilinmesinin yanında, Baan genelde tersini yapıyor; binaları, yayılmış kentlerin içinde küçük nesneler olarak fotoğraflamak için helikopter kiralıyor. Eğer Shulman ve Stoller'ın sade biçimi övmesi, dönemlerinin sadelik yanlısı modern mimarlığı ile uyum gösterdiyse, Baan'ın gerçek hayattaki büyüsü de Koolhaas gibi mimarların 21. yüzyıl kentlerinin karışıklığını özümseyen ve yansıtan binaları yarattığı bir zamana yakışabilir.
Amsterdam'ın dışında büyüyen Baan, ilk fotoğraf makinası olan bir Agfa Clack'e 12 yaşında sahip oldu ama hemen onu daha gelişmiş bir model ile değiştirdi. 1990'ların ortalarında Royal Academy of Art'ta, Lahey'de fotoğrafçılık eğitimi aldı, ama mimari fotoğrafçılık yapmayı planlamıyordu, çünkü bunu denediği zaman kendisinden "inanılmaz derecede sıkıcı 'fotoğraflar' istendiğini" söylüyor. Ve okulu hiç bir zaman bitirmedi, çünkü dediğine göre, bazı hocaları onun dijital çalışmalarını "gerçek fotoğrafçılık" olarak kabul etmedi. 90'ların sonunda, bir seri çocuk kitabı için fotoğraf çektiği New York'ta yaşadı.
Neslinin pek çok teknoloji meraklısı gibi, Baan da internet tarafından büyülenmişti. 2004'te Koolhaas'ın araştırma atölyesi AMO tarafından Avrupa'nın kültürü üzerine üretilen resim sergisini gördü, ve -iş arıyor olduğu için- bunu interaktif bir web sitesine dönüştürmek için bir öneri yazdı. Bunu önerisini yolladıktan aylar sonra, fikrini Avrupa Birliği'nin resmi bir yetkilisine sunmak üzere, Koolhaas'a Brüksel'e giderken eşlik edip edemeyeceğini soran bir telefon aldı.
Bu gezi, Koolhaas ile her sekiz haftada bir Pekin'e uçmayı gerektiren, Pekin CCTV kulesinin inşasını belgeleme anlaşmasını da içeren, bir dizi ortak çalışmaya öncülük etti. "Kuş Kafesi" stadyumu tasarımı 2008 Olimpiyatları için inşa edilmekte olan Herzog & de Meuron ve bir dizi rezidans kulesinin köprülerle birleştirilmesi ile oluşan Linked Hybrid binası tasarımını yapan Steven Holl ofisleri ile irtibat kurdu ve binalarını fotoğraflamasının mümkün olup olmadığını sordu. Baan müşterileri tarafından seçilmeyi beklemek yerine, "bizim mimarlığımızı seçti" diyor Holl.
Baan, şantiyede yaşayan -CCTV'de sayıları 10,000'i bulan- göçmen işçilerden dolayı, Çin'deki projelerin onu çektiğini söylüyor; bu işçiler ona, fonda yeni binalar ile fotoğrafında bulunmasını istediği topluluğu yaratıyordu. Ve gördüklerinden çoğunu fotoğraflarında yakalayabiliyordu. Kimse, elinde Canon'u, kendi halindeki bu genç adama poz vermek için çaba göstermiyordu.
Bekar ve bir yere bağlı olmayan Baan, yolculuklarını kendisi ayarlıyor, kendi ücretlerini e-mail yoluyla görüşüyor (üç dil biliyor olması ona bu konuda fayda sağlıyor) ve ihtiyaç duyduğu tüm ekipmanı bir omuz çantasında taşıyor. Mimarlar, onların müşterileri veya bazı Avrupa yayınlarını da kapsayan dergileri için çalışıyor. Geçen sene İtalyan tasarım dergisi Abitare, Baan'ı kuzey kutup dairesinin kuzeyindeki, Holl tarafından tasarlanmış müze olan Knut Hamsun Center'ı fotoğraflaması için Norveç'e yolladı. Daha sonra Holl, yeni pazarlara da dağıtılan fotoğrafların haklarını satın aldı. Holl'un deyimiyle, binanın uzak konumundan dolayı, Baan'ın fotoğraflarının uluslararası olarak nasıl kavranacağı konusu çok önemliydi.
Boş zamanlarında Baan, Almanya MARTa Herford Müzesi'nde yapılacak olan bir sergi için, Avrupa'daki az bilinen bir dizi Richard Neutra evini fotoğraflıyor. Ayrıca, kişisel bir ilgi olarak, çağdaş Afrika mimarlarının işlerini fotoğraflamak için sık sık Afrika'ya uçuyor. Geçen sene iki kitabı çıktı; biri New York'taki New Museum tasarımı ile bilinen Japon firması SANAA'nın işleri ile, diğeri Almanya Stuttgart'taki Porsche Müzesi ile ilgili. Porsche görevini, arabaların şık ve lüks görüntüsü ile binanın farklılıkları yaklaşımı göstereceğini bilerek kabul ettiğini söylüyor.
Baan Amsterdam'da -sözde memleketinde- mimari maketlerin içinden panoramik fotoğraf çekme teknikleri geliştirdiği bir atölyeyi sürdürüyor. Baan ile beraber çalıştığı mimarlar arasındaki ortak yaşamın bir parçası olarak, mimarların olası müşterilerine sundukları maket panoramaları, Baan'ın yeni siparişlar almasına yardımcı oluyor. Koolhaas gibi starlar için çalışmasının yanı sıra Baan, Japonya'nın ücra köşelerinde önemli derecede yenilikçi evler yaratan Sou Fujimoto da dahil, hayranı olduğu genç mimarların işlerinin popüler hale gelmesine de yardım ediyor.
Sou Fujimoto tasarımı Log House
Baan hiç bir zaman bir yere yerleşmeyebilir, ama bir arkadaşı olan Hollanda doğumlu mimar Florian Idenburg ile, Brooklyn'de iki aile için bir ev inşa etmeyi düşünüyorlar (Idenburg'un eşi ve çocukları var). Böylece Baan'ın kalacak bir yeri ve bir başka hareketli şehirde, şaşırtıcı fotoğrafları için fon olarak kullanacağı başka bir binası olacak.