Zor dönemler beraberinde yaratıcılığı da getiriyor. Bu krizden en çok etkilenen sektörlerden birisinin mimarlık olduğu akla gelirse yapılacak pek fazla birşey yok aslında. Buna benzer bir kriz 1970'li yılların başında petrol krizi sayesinde gerçekleşmiş ve İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra hızla büyüyen inşaat sektörü bir anda çökmüştü.

Herhalde o dönemdeki en büyük yıkım New York City'de gerçekleşti. Şehrin yaşadığı kriz ve "çökmekte olan şehir" teması Robert De Niro'nün başrolde oynadığı Taksi Şöförü gibi filmlere bile konu olmuştu. Hiç değilse New York'un çöktüğü o dönemlerden punk, disco, hip-hop ve gerilla bahçıvanlığı gibi yaratıcı akımlar çıkmıştı.

New York'un o dönemde yaşadığı inşaat krizi birçok arazinin boş ve bakımsız kalmasına sebep oldu. 1977 yılına gelindiğinde şehirde 15.000 boş alan vardı. Manhattan'ın Aşağı Doğu Yakası'nda yaşayan bir sanatçı olan Liz Christy, o dönemlerde boş ve bakımsız arazilere toprak dökülmesine öncülük etti. Tek tek bütün boş alanları gözden geçiren bu grup bu arazilere fidanlar ve tohumlar da ektiler. 30 yıl sonra New York 700 adet bahçe ile dünyada en çok mahalle bahçelerine sahip şehir oldu.

1970'lerdeki aynı yaratıcılık ruhu Atlantik Okyanusu'nun öbür tarafına da ulaştı. Londra'nın Covent Garden bölgesindeki terk edilmiş ve bakımsız araziler de birçok amaç için son derece yaratıcı bir biçimde kullanıldı. Bu bölgeye çok yakın olan ve Rem Koolhaas ile Zaha Hadid gibi yaratıcı öğrencilerin de okuduğu AA Mimarlık Fakültesi'nden birçok öğrenci de bu çalışmalara katıldılar.

Her ne kadar 1970'lerdeki ekonomik kriz çok zor geçtiyse de en azından mimarlığı yeniden düşünmek için bir fırsat yarattı ve de bugünün "ikonik" mimarisinin önünü açtı. 1980'li ve 1990'lı yıllardaki ekonomik durgunlukta da aynı yaratıcılık ruhu geri döndü. Görünen o ki şimdi de o ruh geri dönecek.

Bu kriz Londra'nın merkezinde önemli bir bölge olan Cheesegrater şantiyesinde gerçekleştirilecek projeler listesinde olan genç mimarlar için yeni fırsatlar sunabilir. En azından tasarımlarını ucuza sunmaları şansını elde edebilirler. Yakın zamanda EXYZT adlı bir Fransız mimar ve aktivist grubu, Doğu Londra'da bakımsız ve uzun zamandır terk edilmiş bir araziye Dalston Mill adlı bir fırını ve onun buğday tarlasını tasarladı. Başka bir genç mimarlık grubu olan Carmody Groarke, British Müzesi'nin hemen arkasında, oldukça olumlu tepkiler alan geçici bir sergi alanı/ çadır tasarladı. Eğer şansımız yaver giderse, bu ekonomik krizin sonunda ortaya çıkabilecek yeni nesilin bizlere son derece faydası dokunacak.