Archinect tarafından düzenlenen "Switzerland, We Have a Problem" fikir proje yarışması esasında, politik alemde mimarlığın etkisi sorusu ima ediyordu. Mimarlık, disiplinimize has ve eşsiz olan ne gibi tepkilere izin veriyor? Haklarıyla sosyo-politik döngüye katılan bireyin vatandaş olarak rolü ile, birinin mimar olarak rolü, tutarsız potansiyeli açısından karşılaştırışırsa, aralarındaki ilişki nedir? İsviçre'deki minare yasağı örneğindeki gibi politik çekişmenin çelişen noktalarında, özellikle mimari açıdan karşı çıkma yöntemi nasıl görünür? Daha kullanışlı bir özgünlük var mıdır veya muhtemelen bir mimarın ellerindeki mimarlık, -dünyaya zorla atıldığı için sadece bir direniş aracı olan- bir tuğladan başka bir şey değildir. Bu "Call for Ideas"a katılan bazı girişimciler, tuğlalara ne olmak istediklerini soruyorlar ve Kahn'ın hayatta hayal edemeyeceği kadar değişik cevaplar duyuyorlar.


Inflatable Minaret

Archinect'in editörlerinden Javier Arbona, yasağın fısıltılarını, Avrupa'daki yabancı düşmanlığı güden eğilimler arasına yerleştirerek, ayrıntılarıyla anlatıyor: "Hem minareler hem de Fransa'daki başörtü yasağı, neoliberalizm ile ticaret ve değiş tokuşun artması -ama farklılık ile yaşamaya istekli olmaması- ile ilgili olan, daha büyük bir sorunun belirtileri." Bu, zaten oldukça ciddi olan özgürlük ve din ifadesi meselesinin daha büyük olduğunu ima ediyor. Aksine, farklılıkların yayılması için, neoliberal pazarın gittikçe büyüyen şemsiyesi altında işleyebilecek strateji arayışına girmemiz gerekebilir. Minare yasağı, artan "farklılıklarla yaşama istekliliği"ne yönelik bir yalanlama mı yoksa huzur bozucu bir itiraf mı? Javier de, pek çok yorumcu gibi, dirençten vazgeçme konusunda kuşkuluydu; bunun yerine "baskıya daha fazla karşı çıkmak için tasarım"ı destekliyordu.

Önermelerin çeşitliğinin belirttiği gibi, her iki yaklaşım için de yer -ve gereklilik- var.

Liquid Minaret

Önerilen fikirler, tamamen başkaldırmadan, mevcut İsviçre sembollerinin sinsice tahribine - ve ikisinin arasında bazı teknolojik çözümlere- kadar çeşitlilik gösteriyordu. Pek çok öneri, hedeften çok, netice olma gerekliliğini karşılasa da, en tahrik edici bulduklarımız, çağdaş yaşamdaki dini sembolizm rolü üzerine yorum yapmanın ötesine geçmişti. Bu durum, yasağa karşı etkili bir tepkinin bir "ya/ya da" kararı olmadığını, "her ikisi/ve" şeklinde birleştirici bir politik direnç olduğunu ve çeşitlilik gösteren kültürlerimizin sembolik değerlerini yeniden ele almak için geniş bir fırsat alanına sahip olduğumuzu gösterir.

Floating minaret

 

Archinect'ten Quilian Riano, "Avrupa şehirleri ve onların yerli halkları, yerel doğum oranının düşmesiyle gelen değişikliklere uyum sağladıkça" göçün arttığına, böylece farklı kültürler arası iletişim ihtiyacının öne çıktığına dikkat çekiyor. Bu, İsviçre'nin, Puddles'in dediği gibi "coğrafyanın adil olmadığına" mı karar vereceğine, veya birbirine hiç benzemeyen seçmenlerin uzlaşması ve onların kendine has kültürleri konusunda daha uyumlu bir yol mu bulacağına, Avrupa kültürünün yalpalayan evrimine toplu olarak tanıklık ettiğimizi gösteriyor.

Miniret

Avrupa etnik izolasyona yabancı olmamasına rağmen, kültürlerin birlikte yaşaması meselesi Amerika bağlamı ile karşılaştırıldığında daha şiddetlendirilmiş durumda. Amerika, bu kültürel tartışmalarla karşılaştırıldığında, yayılmayı azaltmanın en kolay kısmı olabilecek altyapıyı yeniden yapma konusuna önem veriyor.

Soruyu tersine de sorabiliriz. Minareye, -pek çok kişinin algıladığı şekilde- davetsiz gelen yabancı bir nesneymiş gibi bakmak yerine, pek çok öneri bizden "İsviçreliliği" göz önünde bulundurmamızı istedi. Puddles bu düşünce çizgisini, minare yasağının neye yol açabileceğini sorarak devam ettiriyor:

"Başka kim İsviçreliler'in bu [görsel] çevreleri ile ilgili olan kaygısını, İsviçreli sayılmayan mimari elemanlara başka yasaklar getirerek sömürecek? Çevresel bir grup/parti, örneğin, İsviçreli olmayan gökdelenleri yasaklamayı teklif edebilir mi?"

Başvuran projelerin tamamı http://archinect.com/features/article.php?id=94953_0_23_0_M adresinde görülebilir.