Ankara Yeni Sahne'yle biz, yaşıt sayılırız.
Sakarya'da sevdiğim 3 kapı yan yanaydı:
Piknik... Sanatsevenler Derneği... Yeni Sahne...
Piknik'te yemek yer, Sanatsevenler'de sohbet dinler, Yeni Sahne'de temsil izlerdik.
Piknik'in yerinde banka var şimdi...
Sanatsevenler Derneği artık pasaj...
Sıra Yeni Sahne'de... Tiyatro yıkılıp yerine alışveriş merkezi yapılacak.
Bizden sonraki kuşak, anılarını şöyle anlatacak:
"Burdan para çekerdik, şurda para harcardık, orda alışveriş yapardık".
Bir kentin sakinleri, o kentin mirası yağmalanırken susup oturabilir mi?
"Opera", Ankara'ya Cumhuriyet'le gelmiş ve semte adını vermiştir. Ankaralı dolmuşa bindi mi "Opera'da ineceğim" der.
1940'ların sonundan itibaren de "Büyük"lü, "Küçük"lü tiyatro salonları açılmıştır, başkentin o zamanki merkezi Ulus'ta...
Yeni Sahne, o atılım yıllarının 5. sahnesidir.
1960'ta Kızılay'da, çağdaş oyunlar sahnelemek için kurulduğundan adı "Yeni Sahne"dir.
O gün bugündür "tiyatro"da buluşur kentin gençleri; "tiyatroyu geçince" diye yol tarif eder. Gişe önü kuyruksa, yüzler güler.
Tiyatro kuyrukları bitti de mi yıkılıyor Yeni Sahne?
Yooo... Son oyunda boş koltuk yokmuş; kenara sandalye konmuş.
Yıkım nedeni tiyatro davası değil, rant sevdası...
Bina, Ormancılar Derneği'nindir. Önünde, enine kesilmiş bir ağacın kesiti durur, camekân içinde...
Ormancılar 1950'lerde yaptırdıkları binanın toplantı salonunu tiyatroya vermişler. Yarım asra yakın Yeni Sahne'ye kol kanat germişler.
Lakin mevcut bina arsanın 3'te 1'ine oturuyormuş.
Şehrin en kıymetli yerinde, arsanın 3'te 2'si boş bırakılır mı?
Daha geniş bir bina yapıp 8 kata çıkmayı planlamışlar. Devlet Tiyatroları'na da, "Katkıda bulunun; binanın altında size yeni salon verelim" demişler.
Öneri pahalı gelmiş. Tiyatro yönetimi, "Biz şehrin 30 km dışına taşıyacağız Yeni Sahne'yi" yanıtını vermiş.
Böylece kent merkezindeki son sahnenin bileti kesilmiş.
Yeni Sahne, "Ağaçlar Ayakta Ölür"le veda etmiş.
Şimdi tiyatro sevdalıları uğraşıyor yıkımı durdurmak için...
Ama Kızılay'a bakınca büyük hezimeti görüyor insan; Yeni Sahne için umutlanamıyor.
Belki yakında, oradaki alışveriş merkezimizin girişindeki bir camekân içinde, enine kesilmiş bir ağaç gövdesinin yanında sergilendiğini görürüz, "Ağaçlar Ayakta Ölür" oyunundan fotoğrafların...
Ağaçsız kaldığımıza yandığımız gibi yanarız, sanatsızlığımıza da...
Ben bir ormancı damadıyım; hem bu sıfatla hem bir Ankaralı olarak onlardan, bu güzelim salona kıymamalarını isteme hakkına sahibim.
Kıyarlarsa "ceza olarak", yeni yaptıracakları binada, elde edecekleri rantla daha büyük bir tiyatro salonu yaptırmalıdırlar.
Londra'da 600 sahne varmış.
Ankara'da 9...
Oysa alışveriş merkezi sayısında muhtemelen İngilizlerle yarışırız.
Konservatuvarı belediye binası yapan, sinemalara çarşı kuran zihniyet, sanatı kent merkezinden kovmak için elinden geleni yapıyor.
Yeni sahne bekleyenlere inat, Yeni Sahne'yi yıkıyor.
Yakında kepçeler girip yerle bir eder, yarım asırda oynanmış 300 küsur oyundan artakalan repliklerin sindiği sahneyi, perdeyi, koltukları...
Afişler yerine vitrinlere bakarız Sakarya'da... Temsil niyetine rafları izleriz. Tiradların uçuştuğu yerde ürün anonsları duyulur.
Bir Cumhuriyet mirasını böyle çarçur ederiz.
Sonra "Niye hoşlanmadıklarına 'artiz' diye hakaret eden bir Başbakanımız var" diye dertleniriz.