'Planlama-tasarım (mimarlık) temel alanı' nda yer alan mesleklerin, mimarlık hizmet alanının genişlemesinden doğduğunu hepimiz bilmekteyiz. Eğitimde bölümleşme ve uzmanlaşmayla birlikte bu alanın bütününü oluşturan parçaları ''anlamsız bir şekilde ayırarak'' , her birini sistemden bağımsız hale getirmeye kalkarsanız, doğal olarak hem eğitimde hem de mesleğin uygulanmasında çatışmalar, yetersizlikler vb. olumsuzluklar ortaya çıkar.

Bu bağlamda, Avrupa Konseyi'nde mimarlık eğitiminde beklenen bilgi ve beceriler ile ilgili 11+4 kriterin dikkatli bir şekilde irdelenmesi gereğini önemle vurgulamak isterim. Bu söylem, uzmanlaşmaya karşı olmayıp, tam aksine mimarlık temel alanının, tıp bilim alanı 'nda olduğu gibi, bütünü oluşturan ve takım çalışmasını gerekli kılan uzmanlıkları da içeren bir yapıya dönüşmesi gerekliliğini ortaya koymaktır.

Planlama-tasarım (mimarlık) temel alanına ilişkin eğitim-öğretim yapan fakülte ve bölümlere, bu bağlamda kurgulanacak yeni eğitim modellerini geliştirme, ilgili meslek odalarına da takım çalışmasına olanak sağlayacak düzenlemeler yapma görevleri düşmektedir. Planlama-tasarım sistem bütünü; 'mimarlık ve tasarım', 'doğal çevre' ve 'insan yerleşmeleri' yle ilgili üç temel bilim alanından ve bunların birbirleri ile ilişkilerinden oluşmaktadır. Sorunun ölçeğine bağlı olarak temelde mimar, şehir plancısı, peyzaj plancısı meslekleri, alt uzmanlıkları da kapsayacak şekilde planlama ve tasarım eylemlerini yerine getirmek üzere bağımsız meslekler olabilirler; ancak birbirleri ile sıkı ilişkide olmaları, bir bütünü oluşturacak şekilde donatılmaları ve birlikte hizmet sunmaları gerekmektedir. Alt bilim alanları ise uzmanlık alanları olarak görülmeli ve bu uzmanlıkların bağımsız meslekler haline dönüştürülmesinden kaçınılmalıdır.