“Bina da içindeki öğrenciler kadar genç, çevik ve hareketli.”
Julian Barnes (Jüri Üyesi)

Londra’nın güneydoğusundaki Laban Dans Merkezi, Deptfort Irmağı’nın kıyısında metruk endüstriyel atölyelerin bulunduğu bir alanda yer alıyor. Laban, aynı zamanda dünyanın en büyük çağdaş sanat okulu ve Avrupa’nın da önde gelen ve en büyük çağdaş dans eğitim merkezi.

Eğimli cepheler, mekanların manzara ihtiyacına gore şeffaf ya da yarı şeffaf cam panellerle kaplı. Cam panellerin önüne yerleştirilen ve renklerine sanatçı Michael Craig-Martin ile birlikte karar verilen kireç rengi, bordo ve turkuvaz polikarbonat paneller ise binaya uçuk renkli büyülü bir hava katıyor. Dış mekanda yeni tamamlanan peyzaj düzenlemesini ve anfitiyatroyu da Vogt Mimarlık tasarlamış.

İç mekan ise kentsel bir sokak dokusu gibi tasarlanmış, bir dizi koridor, iç avlular ve buluşma mekanları, binanın kalbi konumundaki ana tiyatro salonunun çevresini sarmalıyor. Renkler, hem iç hem dış mekanda ritm duygusunu ve oryantasyonu sağlama amaçlı seçilmiş. İç mekandaki renkler de her bölüme farklı bir kimlik kazandıracak şekilde kullanılmış.

Aktiviteler, tüm yapı içerisinde iletişimi sağlayabilmek için birbiri ile iç içe biçimde, iki ana katta kurgulanmış. İki siyah beton döner merdiven yapının iki başında yer alarak buluşma mekanlarını tarifliyor.

Farklı kotlardaki üç iç avlu, iç mekana günışığı ve tüm yapı içerisinde görsel bağlantı sağlıyor ve mekansal oryantasyona yardımcı oluyor.

Stüdyoların çoğu koridora bakan camlı bir iç duvar ve cepheden içeri giren gün ışığı ile aydınlatılacak şekilde üst katta bulunuyor. Her stüdyonun büyüklüğü, biçimi ve rengi farklı.

Yapının kalbi olan ana tiyatro salonu ise giriş katında “sokak dokusu” içinde bir oryantasyon noktası işlevi görüyor. Şeffaf duvarlarla ayrılan kütüphane ve kafeterya da görsel olarak sözkonusu “sokak dokusu”nun birer parçaları. Performanslar sırasında rampa şeklindeki “sokak”, 300 kişilik ana tiyatro salonunun lobisine dönüşüyor. Ana tiyatro salonunun duvarının “sokak dokusu”na bakan tarafını boydan boya kaplayan duvar resmi de Craig-Martin tarafından tasarlanmış.

Girişe yakın yerleştirilmiş döner merdiven, siyah, geniş ve yapıyı kesitte boydan boya geçen rampa ile alt kattaki tiyatro salonunun girişine doğru inen dar rampayı ikiye bölüyor. Beton merdiven ve trabzanı, siyah kömür etkisi verecek şekilde boyanmak üzere çıplak bırakılmış. Kıvrılan ahşap küpeşteler ise yapının her yerinde kullanılmış.

Laban’ın mimari kimliğinde dansçıların dans eden gölgeleri önemli bir yer tutuyor. Gün içerisinde, Laban’ın günlük aktiviteleri, antrenmanlar, provalar, araştırma ve atölye çalışmaları, dış cepheden yarı-görünür bir tablo çiziyor. Gece ise bina, çevreye ve Deptfort Irmağı’na doğru yayılan ışığıyla renkli bir fenere dönüşüyor.

Mimarlar, çevredeki mevcut dokuya saygılı davranma konusunda oldukça hassas hareket etmiş. Çevredeki yapıların en önemlilerinden, Thomas Archer tarafından tasarlanan St. Paul Kilisesi, ülkenin ayakta kalabilmiş en iyi Barok tarzındaki kilise örneklerinden. Kilise, Laban için önemli referans noktalarından biri olmuş. Merkezin, ırmağın doğal bitki örtüsü ve yaşam karakterine uygun olmasına da özel önem gösterilmiş. Örneğin binanın çatısı, “kahverengi çatı” denilen ve İngiltere’de nadir görülen Black Redstart adlı bir kuş cinsinin doğal habitatı olan bir alanı da içinde barındırıyor.

Dans Merkezi ismini, Avrupa’nın modern dans alanının öncülerinden olan Rudolf Laban’dan (1879-1958) almış. Avusturya-Macaristan doğumlu Rudolf Laban dansçı, kareograf, dans ve hareket teorisyeni idi ve dansçıların eğitimlerinin reformunda önemli bir rol üstlenmişti. Rudolf Laban’ın dans alanında yaptığı pek çok yenilikten biri de geliştirdiği Labanotation adı verilen hareketleri kaydeden bir sistemdir.

Herzog&de Meuron, 2003 yılında Laban Dans Merkezi ile Stirling Ödülü’nün sahibi oldu.